Inleiding

Deze zomer (2010) ben ik met mijn vader naar Canada geweest.We gingen naar Calgary, waar mijn zus woont. Vervolgens gingen mijn vader en ik met een camper het westen van dit gigantische land verkennen. Het werd een bijzondere reis. Klik hierop om de film te zien die ik over dit avontuur gemaakt heb, en klik hierop om een optreden van mij te zien waarin ik grapjes maak over deze reis.

Chris Lee Beer-Tender

We zijn in de Canadese Rockies in contact gekomen met een zachtaardige Grizzlybeer genaamd Chris Lee Beer-Tender. Lees hieronder over dit Grootse avontuur..

De oorsprong van zijn naam
Deze zachtaardige Grizzly is een echte Canadees – hij kan zelfs opgewonden raken van Curling, kun je nagaan – al geeft een papiertje aan zijn achterste aan dat hij uit China komt. Deze biculturele achtergrond leent zich uitstekend voor de bijzondere naam Chris Lee. En bovenal klinkt het als ‘Grizzly’, maar dat begreep je al.

mw Tender in gezelschap

Zijn Canadese pleegvader heet Jozuas Botlul Beer. Het is een conservatieve en streng-gelovige beer. Zijn Chinese moeder, Luv U Tender (zie hiernaast, in het midden van de foto), is daarentegen een volledig losgeslagen type dat haar liefde graag deelt met de wereld, getuige de orgie die hier links gaande is. Door de losbandige levensstijl van mevrouw Tender is het zeer lastig te achterhalen wie de echte vader van Chris Lee is.

De beer en zijn verhaal
Chris Lee had in het verleden wel een bijbaantje in het cateringbedrijf van zijn pa. Maar hij was het broodjes smeren met zijn vader al snel zat. Bovendien werden vrijwel alle broodjes besmeerd met honing. Dat vond de jonge Chris Lee geen wonder, doch eerder een bijzaak. Ook heerste er onrust in huis. De druk werd te hoog bij de Beer-Tenders. Hij raakte verslaafd aan honingbier, kreeg ruzie met zijn pa en is vervolgens gaan zwerven.

Bij de weg
Op een warme dag in juli kwam hij per toeval in contact met vader (Paul) en zoon (Sijmen) Groot; hierna te noemen:‘wij’.
Wij reden nietsvermoedend door een rotsig gebergte (Rocky Mountains) in onze huurcamper** toen plotseling een beer – die zich als souvenir leek te hebben vermomd – langs de weg verscheen. Het was Chris Lee. Om van de schrik te bekomen boden wij deze verwarde beer een kopje thee met honing aan. Chris Lee greep echter gelijk naar de koelkast, waar de biertjes zich en masse hadden verscholen. Hij oogde op het eerste gezicht als een in-zichzelf-gekeerde cowboy/beer die het liefst zijn eigen weg gaat over een eenzame weg. Maar na acht a negen biertjes kwam hij los, met fantastische en ontroerende verhalen. Sommige verhalen waren misselijkmakend, er ging een hele beerput open. Hij lulde in ieder geval de oren van je hoofd. De meeste verhalen waren overduidelijk uit de duim gezogen, maar allez, het was wel vermakelijk. Er ontstond een innige vriendschap tussen Paul, ik en Chris Lee.

Hij vertelde over zijn tijd bij de indianen. Hij ging heel vaak kanovaren met indiaan Pakjehandtas en chief ‘Knuffelt met Bizons’. En die gasten maar roeien en roeien. Op een ongelukkige dag had Chris Lee Beer-Tender aan die indianen gevraagd wanneer ze nu eens eindelijk uitgeroeid waren. Dit werd echter verkeerd vertaald. De indianen zeiden ‘oef’ en ‘ugh’ tegen hem, wat zoveel betekent als ugh en oef. Chris Lee kon niet langer bij de indianen blijven. Eerst kon hij wel goed met ze opschieten, tot ze op hem gingen schieten.

Na deze gebeurtenis is Chris Lee – mede op aandringen van zijn pleegvader – een tijdje op Bijbelkamp gegaan. Zodoende wisten zijn ouders tenminste waar hij uithing. Het was niet zo’n succes. Hij verwarde ‘lezen en praten over het Heilige Geschrift van de Christenen’ telkens met ‘iedereen opeten’, ook al heeft het ene niets met het andere te maken. Hoe dan ook, deze ervaring lag hem zwaar op de maag.

Hij raakte van het rechte pad af en ging aan het bier. Hij stal blikjes bier waar mooie vrouwen opstonden om niet aan zijn misère te hoeven denken. Berucht was hij om zijn dronken uitspattingen. Daarom mocht hij de kroeg niet meer in. Voorts kocht hij een thuistapinstallatie van een bekend Nederlands biermerk. De verkoper zei dat dit apparaat onontbeerlijk was voor beren zoals hij. Bovendien paste dit product zeer goed bij zijn familienaam (Beer-Tender).

Met de beer in de camper reizen door Westelijk Canada

We hebben Chris Lee maar meegenomen op onze reis met de camper. Dat leek ons best gezellig. Ons doel was om naar Vancouver te gaan en daarna naar Calgary voor de Stampede (dat is een wereldvermaard rodeofestival, maar daarover straks meer) en ondertussen hoopten wij veel mooie dingen te zien. We hebben de beer in die tijd goed leren kennen en veel jolijt gehad samen.

We zijn de bergen verder ingetrokken en hebben zelfs een gletsjer beklommen. Chris Lee Beer-Tender houdt enorm van de bergen. Vooral om erbij te poseren. Hij vond dat ze in Nederland ook maar wat bergen moeten regelen, of in ieder geval eentje. “De mogelijkheden van een berg zijn eindeloos. Je kan er bijvoorbeeld tegenaan plassen. Ook zou men er de hoofden van De Toppers (Joling, Froger, Van den Boom en Gordon) in uit kunnen hakken (zoals bij Mount Rushmore in de VS van A, maar dan anders). Of men kan er eerst De Toppers in uithakken, dan tegenaan plassen en vervolgens opblazen met dynamiet om er een IKEA met mega-parkeerplaats neer te zetten. Dan kun je voortaan allemaal leuke meubels en zo kopen“. Ik vroeg Chris Lee of het dan niet handiger is om er niet eerst een berg  neer te zetten, maar in een keer een IKEA te bouwen. Chris-Lee dacht even na en antwoordde verstandig “Ja, dat zou in principe wel kunnen, maar wat is daar de lol van?” De beer had een punt.

Daarna kwamen wij bij een plaatsje, genaamd Meritt, dat bekend is van de Countrymuzieksterren die er ook zijn langsgereden. Deze allure werd geïllustreerd met grote muurschilderingen. Het plaatsje oogde als een vervallen stadje uit het Wilde Westen.

De WK-finale en een verbluffende analyse van de beer
We hebben in de Saloon van Meritt de WK-finale gezien. Chris Lee Beer-Tender verraste achteraf iedereen met een puike historische analyse van de verloren finale. Hij vergeleek de verloren WK-finale achtereenvolgens met ( a) de Klondike Gold Rush eind negentiende eeuw (N-W Canada en Alaska), (b) de Boerenoorlog in Zuid-Afrika en (c) de Nederlandse kaapvaart in de Gouden Eeuw. Hij vertelde over zijn Nederlandse overgrootvader, Albertus Brutus Botlul. Mannen van verschillende nationaliteiten kwamen in die tijd massaal naar het riviertje de Klondike op zoek naar goud, net als bij het WK voetbal. Zo ook meneer Botlul. Alles was geoorloofd. Maar Albertus ving – net als Oranje – tot drie maal toe bot. Dat die welbekende vuistregel van scheepsrecht niet hoeft op te gaan op land had Hugo de Groot je ook wel kunnen vertellen. Desalniettemin mag Van Marwijk best vergeleken worden met zeeheld Piet Heyn. Beiden hebben voor het vaderland het zilver van de Spanjaarden weggekaapt. En over de Kaap gesproken: de finalewedstrijd deed onze beer eveneens denken aan de Boerenoorlog in Zuidelijk Afrika. Ook daar vond een harde strijd plaats waarin de Nederlanders werden teruggedrongen naar achteren. Je hoorde af en toe nog wel iets over dat ‘Oranje vry_staat‘, maar in de voetbalwedstrijd ging dat dan meestal over Robben, en die stond op een eigen eilandje, ver weg van de rest. Robbeneiland, zeg maar.

Verder met de reis
Enfin, om onze zinnen te verzetten na deze tamelijk teleurstellende wedstrijd, gingen we direct weer verder op onze reis. Op een bosrijke camping bij het plaatsje Harrison Hot Springs kwamen we een truck met deze nummerplaat tegen (zie het plaatje hier links). De vrouw van de eigenaar van de truck vertelde dat ‘Grizz M’ stond voor Grizzly Man. Haar man vind het namelijk leuk om op Grizzlyberen te jagen. Hij had daarvoor een vergunning. Toen zijn we maar snel verder gegaan op onze reis.

In Vancouver

De volgende dag arriveerden we al vroeg in Vancouver. Wat een mooie en hippe stad! We zijn er twee dagen gebleven.

Stampede in Calgary
Vervolgens reden we terug over de Rocky Mountains naar Calgary. Daar zouden wij, tezamen met mijn zus en haar vriend – die in Calgary wonen – naar de Stampede gaan om aldaar deze fijne vakantie af te sluiten. Het bleek een grote kermis te zijn met fantastische rodeoshows. Cowboys bereden onder meer wilde stieren en gingen racen met paard & wagen. Het geheel werd afgesloten met een sensationele show met vuurwerk, acrobatiek en ‘bizar lekkere wijven’ (sorry, dat zijn Chris Lee’s woorden. Enfin, het is nog een geluk dat het een Grizzlybeer is en geen Masturbeer. Die zijn helemaal vulgair). Dit alles had Chris Lee Beer-Tender niet kunnen verwachten toen hij op een eenzame dag begin juli in de Canadese Rocky Mountains het pad van Sijmster en zijn vader kruiste. Het was echt ‘bonus’, zoals hij dat noemde.
Inmiddels is hij woonachtig in Leiden, Nederland. Ook hier heeft hij weinig moeite met het vinden en ledigen van de koelkast. Het zou mooi zijn als hij ‘m in het najaar zelf zou vullen voor de verandering. In verband met de winterslaap en zo. Maar dat zal wel niet.

Einde

——–

.

.

.

Plaatje vanui de camper in Vancouver.

** Zo’n camper is zeg maar een grote huurauto waarin je je behoefte kan doen en later toch je borg kan terugkrijgen. Fantastisch toch? In de meeste huurauto’s moet je daar altijd voorzichtig mee zijn. Vooral als je niet zo van boenen en schrobben houdt.