Achtertuin (in coronatijd)

Het is fijn dat we deze gekke maanden – voor zover mogelijk – thuis kunnen werken hoor, met videovergaderingen en zo, maar de baas maakte zich toch zorgen dat we als afdeling uit elkaar zouden groeien. Immers, alle sociale bijeenkomsten van het werk zijn afgelast. Teneinde de sfeer er toch een beetje in te houden, heb ik de afgelopen tijd in samenwerking met de baas (buiten werktijd) twee luchtige videoclipjes gemaakt. Hij de muziek, ik de beelden. Zie hieronder een videoclip van eind mei/begin juni 2020.

De eendjes waren een (deel van een) cadeau van mijn vader voor de tweede verjaardag van mijn zoon Mees. Ze kwamen met de post. Toen ik ze zag, dacht ik onmiddelijk, ik wil hier iets creatiefs mee doen. Ik appte mijn baas met wie ik enkele weken eerder al een videoclip over de coronatijd had gemaakt. Hij was toevallig net bezig met een nieuw liedje. Zo kwam het dus.

Zoals je ziet gebruik ik voor een deel stop-motion. Daarvoor liet ik mijn lieve vrouw de rubberen eendjes een(d) voor een(d) op het kunstgras leggen, terwijl ik vanaf een dakje foto’s nam.

Vlogs over flexibel samenwerken

Ik heb een drukke baan bij een ministerie in Den Haag. Maar ik mag ook nog iets met mijn passie voor filmen (en humor) doen! Bijvoorbeeld als er iemand afscheid neemt, of voor de kerstborrel, of ter aankondiging van de jaarlijkse studiedag, dan spring ik achter mijn camera en computer om iets moois te maken. Dat doe ik nu al drie jaar.

Dit keer kreeg ik een bijzondere opdracht uit een andere hoek. Het Campagneteam Flexibel Samenwerken vroeg mij om voor de maand van het flexibel samenwerken drie vlogs te maken, naar eigen inzicht. En dat heb ik gedaan. Zie hieronder.

Verhuizing!

Het heeft wat tijd en moeite gekost, maar het is ons uiteindelijk gelukt om het tweekamerappartement in Rijswijk te verkopen en vervolgens een echt huis te kopen. Het is een fijn huis in Wateringen geworden, uit 1929. Inmiddels zijn we verhuisd. En ook de poes is over. In het filmpje zie je hoe het ging.

Had ik al verteld over de krokodil op het einde? Die hoort er ook bij.

 

Vader worden voor dummies

Deze blog is van 4 februari 2016.

Ik ben Sijmen en ik heb een kleintje. (Het kleintje is een Grootje. Dat dan weer wel). Sinds dat ik getrouwd ben, is het leven zo mogelijk in een nog grotere stroomversnelling geraakt. De grootste verandering is natuurlijk de komst van onze dochter (sinds 2 februari). Inmiddels zitten we op de bekende roze wolk. Maar de maanden ervoor waren ook heel bijzonder. Zie hieronder de opvallend luchtige film over de afgelopen maanden vanuit mijn perspectief, beginnend bij mijn afscheid van Leiden.

als je de film hierboven niet kan zien, klik dan hier.

Na de geboorte:

collage-2016-03-07In week 5. Als presentje voor het krijgen van een baby, heb ik o.m. een roze bankje gekregen van mijn lieve collega’s. Het vervoer vanaf mijn werk (Den Haag) naar huis (Rijswijk) bleek een stuk makkelijker dan normaal het geval is bij het vervoeren van meubelstukken. Zie de bijlage.

In week 6. Onze Jinte is een hikster (iemand die nogal vaak de hik heeft).

 

Jint Groot. verkleindIn week 10. In het kader van de landelijke kennismakingstournee, is Jinte Groot gisteren (eind van de werkdag) even op het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties in Den Haag geweest. De medewerkers van de directie Constitutionele Zaken en Wetgeving op de twaalfde verdieping – die een Ontmoet & Groet met de jonge prinses/superster hadden gewonnen – waren uitzinnig van vreugde. Ze werd letterlijk op handen gedragen.

Toen Jinte met haar entourage weer op huis aan wilden gaan, bleek de dienstdoende auto echter moeilijk terug te vinden. Aldus werd de tournee uitgebreid met een flinke rondleiding in een Maxicosi door de ministeriële parkeergarage. Met dank aan de bewaking is het vehikel weer getraceerd.

Uiteraard lag de verzamelde roddelpers de gehele tijd op de loer, maar het publiciteitsprotocol werd strikt gehandhaafd. Met andere woorden, er zijn officieel geen foto’s van.

De mooiste dag

Groot en GebraadIk heb ook ervaring met filmen op bruiloften. Maar nu stapte ik zelf in het huwelijksbootje (vrij letterlijk ook). En wat doe je dan? Alles met een selfiestick? Neen, dan regel je een filmmaker en een fotograaf uit je kennissenkring. Zo gezegd en zo gedaan. De fotograaf (Eelkje Colmjon) heeft schitterende plaatjes geschoten en de filmmaker (Dobber Bolhuis) heeft een prachtige film gemaakt. Deze laatste staat helaas inmiddels niet meer op YouTube. Maar enfin, dan heb je dus twee mooie presentaties, plus nog een hoop beeldmateriaal toegestuurd door de bruiloftsgasten en een beetje van mijzelf. Het was tijd voor een supermontage; een film met beelden uit verschillende hoeken en camera’s, waarin de hele dag wordt belicht. Zie hieronder het resultaat. Zo was het.

Groetjes,

Oliebol!

De culinaire ‘hoogtepunten’ van het Leids Ontzet (3 oktober) bestaan uit haring, wittebrood, hutspot en.. oliebollen van de kermis. Vorig jaar had ik al een filmpje gemaakt over haring, waarin ik het Leidse publiek de prikkelende vraag stelde “haring; vies of smerig?“. Maar zelf bleef ik uiteraard geheel objectief in deze enquete, in verband met mijn journalistieke integriteit en zo. De vraagstelling leverde wel een kleine fittie op met een bekende Leidse komiek [klik].

Dit jaar was het de beurt aan de oliebol. In 2013 had ik dit oliebollenproject al een zetje gegeven, door een documentaire van (uiteindelijk) 1:40 te maken over deze goddelijke vetballen, als opdracht voor een filmcursus. Deze beelden heb ik in de film verwerkt. Je zou ook kunnen zeggen dat ik drie jaar heb gewerkt aan het bovenstaande filmpje. Zo’n langdurig en diepgaand onderzoek naar de oliebol, zorgt voor de nodige verdieping en vooral verbreding.

De oliebol werkt niet alleen bevredigend voor een welig tierende vetzucht, het filmpje van december 2013 bracht ook een maatschappelijke discussie teweeg over hoelang de oliebol lekker blijft nadat het uit de kokende olie komt. De meningen liepen sterk uiteen en de gemoederen liepen op. Dit onderwerp verdiende een nieuwe frisse blik. Hoe kijken wij anno 2015 tegen deze kwestie aan? Bekijk de film en dan mag ook jij een mening hebben.

Vet veel plezier.

Oscar

Samen met de andere fotografen op de foto

Samen met de andere fotografen op de foto

Iedereen is een ster. Gisteren heb ik een paar uur lang in de buurt van het Leiden CS gelopen om de mensen blij te maken met een Oscar. Dat deed ik in het kader van het International Photo Festival Leiden. (Zie de foto’s hieronder of hier). Het is tevens een knipoogje naar het Leids Internationaal Filmfestival, dat ook afgelopen week plaatsvond. Deze foto’s (en de foto’s van de andere fotografen) werden zondag tussen 13:00 en 17:00 bij het stadhuis op een groot scherm getoond. Hieronder zie je een filmpje dat ik maakte van mijn foto’s.

20141107_182559Hoe ik aan ‘de Oscar’ kwam is best een grappig verhaal. Ik had het de avond ervoor geleend van Minke Vorstenbosch. Zij hield een zogenaamde TEDtalk in de Meelfabriek in Leiden voor TEDx Leiden. Het praatje ging over de buurtfilm Tussen de Rijnen, die zij had geïnitieerd. Minke kwam op met het beeldje in haar hand en deed alsof ze net een Oscar had gekregen in de categorie beste korte film. Vervolgens vertelde zij over de film en wat het heeft betekend voor de sociale cohesie in onze buurt. Achteraf hadden we een borrel. Toen vertelde ik haar dat ik de volgende dag mensen in Leiden ging fotograferen en dat ik daarvoor nog een grappig extraatje zocht om de foto’s en het fotograferen nog leuker te maken. En zo kwam ik bij ‘de Oscar’, met dank aan Minke.

DSC_0019

Een grappige anekdote. Ik kwam een groepje tieners tegen met duistere kleding en dito symbolen. Ik zei: “hallo, jullie verdienen een Oscar in de categorie Beste Gothicfilm. Mag ik jullie fotograferen?” Ik gaf een foldertje van het fotofestival aan één van de jongens. Hij keek echter beteuterd. Ik zei: “Oh wacht, jullie zijn geen Gothic he?” Hij reageerde geagiteerd: “WIJ ZIJN METALHEADS”. Hij kreukelde het foldertje, gooide het op de grond en liep demonstratief weg.

Er waren dit jaar meer categorieën dan gebruikelijk. Zo waren er Oscars in de categorieën Stilstaan met een Scooter en Wachten op een Bus. Iedereen gefeliciteerd met het winnen van een Oscar. Ik heb te veel foto’s om hier te plaatsen. Bovendien gebruik ik te veel ruimte op deze website. Ik wil alleen maar zeggen dat het een bijzondere ervaring was. Ik wil iedereen bedanken, bla bla bla.

Lisboa

Ik ben naar Lisboa (Lissabon) geweest met een lieve vraow (vrouw), van wie ik hao (hou). Wat een stad, wao (wow). Ik was er vier hele dagen op bezoek en ik heb er een film van gemaakt, die je nao (nu) kunt bekijken.

plaatje 1 (2)We hebben even goed de toerist uitgehangen. Zo hebben we in de schattige trammetjes gereden, die soms met een rotvaart omlaag door de straatjes denderen en dan weer omhoog moeten tuffen. We hebben in een bus gezeten die de rivier de Taag inreed, en er gelukkig ook weer uitkwam. We hebben ook beesten gezien in de plaatselijke dierentuin. De Lissabonners deden er verder alles aan om het ons naar de zin te maken. Abrigado (bedankt) voor het bouwen van alle bezienswaardigheden en nee, ik wil geen gekleurd hoedje, ketting, roos of drugs kopen, maar abrigado voor het aanbod.

We verbleven in een goedkoop hotel, met vochtplekken aan de muur en een defecte airconditioning. Maar de locatie (midden in het oude centrum) was geweldig en het feit dat we überhaupt verkoeling nodig hadden op deze oktoberdagen was alleszins mooi meegenomen. De week daarvoor was er namelijk noodweer met heftige overstromingen. Nu was er overdag alleen zon met +30 graden Celsius en ‘s avonds kon je de korte broek aanhouden.

Leids Ontzet 2014

Een onwetende bezoeker van de stad op twee en drie oktober ziet onmiddellijk een hele grote foute kermis en denkt, ik kom wel een ander dagje terug. Dat is jammer, want er is veel meer aan dit mooie volksfeest. Het is ook hutspot, haring, wittebrood, en vele andere tradities die ik zelf ook nog niet eerder had ervaren. Maar nu heb ik het gefilmd. Dus.

Als Leidenaar weet je ervan, als import moet je het leren. Ik kwam hier bijna veertien geleden wonen als student. Echt een Leienaar word je dan niet automatisch. Om te beginnen, je praat anders. Jaarlijks ‘vergat’ ik rond deze tijd wanneer het feest van drie oktober ook alweer gevierd werd en vertoefde dan ‘toevallig’ ergens anders op de aardbol. Maar ik ben van deze plaats gaan houden. Inmiddels heb ik zelfs de website ihvLeiden.nl (ihv staat oorspronkelijk voor ‘ik houd van’) in beheer. Daarop plaats ik mijn filmpjes over Leiden. Maar wat is een website over Leiden zonder een mooie film over twee en drrie oktoberrr? Welnu, dat heb ik dus gemaakt. Ik heb lang niet alles gezien, maar ik ben wel een stukje meer Leienaar geworden.

Ben je Leidenaar of niet, deze film (lange versie 11:50) moet je gewoon zien. Zie hieronder de korte versie (7:19).